piątek, 22 lipca 2016

Pachniał różnami

Kraków o tej porze roku pachniał różami. Od niespełna 12 godzin była tu, była u siebie na nowym. Mały pokoik z nocnym stolikiem i lampką, pod ścianą tapczan, na oknie postawiła wazom z czerwoną różą. Uwielbiała ich zapach, a każda pachniała inaczej, każda była nieco inna. Lubiła przyglądać się ich płatkom, podziwiać jak co dnia się zmieniają... Wyjęła z plecaka ubrania i poukładała w szafce. Buty ustawiła przy drzwiach. Może kupi jakąś serwetkę na szafeczkę? Wzięła do ręki telefon, był naładowany do pełna...
Dreptała uliczkami Krakowa i fotografowała budowle, widoki, dzikie kaczki nad Wisłą... Mijała różnych ludzi, zwróciła uwagę na nieco starszego mężczyznę w czerwonej koszulce, mijali się kilkakrotnie i znów gdy go ujrzała na moście idącego z naprzeciwka dosłownie parsknęła śmiechem... Czyżby Kraków był taki mały, że tą samą osobę zupełnie przypadkiem można spotkać kilkakroć tego samego dnia?
Usiadła w kawiarence, zamówiła kawę mrożoną. kelner proponował szarlotkę, ale uprzejmie odmówiła.
Przeglądała ostatnie zdjęcia w komórce, usłyszała szurnięcie krzesła przy stoliku obok i instynktownie podniosła wzrok. To był on, znów on ten sam, którego dziś już tyle razy widziała. Dopiła kawę i nie czekając na kelnera podeszła do baru by zapłacić. Wyszła szybkim krokiem. Zatrzymała się dopiero na błoniach. Usiadła by odpocząć... Na niebie piękny księżyc... Pomyślała o Darku, o jego czułych ramionach... Oddała się marzeniom, ale po chwili powróciła na Ziemię. Z zadumy wyrwały ją głosy kilku osób najwyraźniej po kilku głębszych. Zdecydowała, że lepiej będzie usunąć się im z drogi. Po chwili już czekała na tramwaj... Kiedy wsiadła spostrzegła, że ktoś na ostatnią chwilę wbiega do wagonu. Szybko odwróciła wzrok. Tak, to znów był on. Zaczęła się zastanawiać, czy ich dzisiejsze spotkania na mieście aby napewno były przypadkowe.